9 Oktober 2021, Peulenschilletje

“Dit zal vast niet de gewoonte zijn.”, dacht ik bij mezelf terwijl ik naar mijn inmiddels lege kopje keek met het gebruikte theezakje ernaast. 

Even twijfelde ik, maar toen de serveerster eenmaal vroeg of ze het weer mee kon nemen, greep ik mijn kans. 

“Zou ik misschien nog wat warm water mogen?” 

Ze glimlachte half. Ik besloot mezelf te verklaren. 

“Ja, want volgens mij kan ik hier nog prima een tweede keer van drinken.”, wees ik nu naar het slappe theezakje. 

Ze haalde haar schouders op, “oké”. Na een tijdje kwam ze terug en zette het kopje met kokend water voor me neer. 

“Dankjewel.” 

Na dit ietwat ongemakkelijke voorval, was het tijd om wat boodschappen te gaan doen. 

Ik rekende af, en vervolgde mijn weg richting de Biedronka. 

Ik had mijn boodschappenlijstje al voorbereid. 

Eenmaal gearriveerd in de Biedronka pakte ik een mandje en ging rustig op zoek naar de spullen die ik nodig had. 

Brood, groenten, vlees, vaatwastabletten, tandpasta enzovoort.

Na een tijdje was het mandje al aardig vol, dus liep ik richting de laatste halte, het fruit.

Nadat ik wat appels en peren in mijn mandje had gestopt, bleef ik staan bij de sinaasappels. 

Er stond een man voor de bak met sinaasappels, en hij was er een ter plekke aan het schillen. 

Even krabde ik achter mijn oren, waarna ik vroeg: “Waarom schilt u die sinaasappel nu al?” 

De man keek om, toonde een nonchalante blik, en zei: “Waarom niet? Ze wegen hem toch pas bij de kassa.” 

Nu was ik nog verbaasder. Dit had ik nog nooit gezien, dit zal toch vast niet de gewoonte zijn hier? 

Ik besloot volhardend door te vragen. 

“Maar u kunt hem toch gewoon schillen wanneer u thuis bent?” 

Nu proestte de man het uit, keek naar mij, en antwoordde lachend:

“Jaja, ik zal voor een schil gaan betalen die ik toch niet opeet. Nee bedankt.” 

Even bleef ik staan, terwijl ik de man nog even na-pret zag hebben. 

Ik dacht lang na, maar uiteindelijk haalde ik mijn schouders op en pakte een sinaasappel uit de bak. 

Nu keek de man naar mij, benieuwd wat ik zou gaan doen. 

“U heeft gelijk ook.”, zei ik nu, terwijl ik begon met schillen. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »